ken. Hij was er altijd bij. Dat was toen heel uitzonderlijk. En ik denk dat dat mij wel gevormd heeft. Dat ik altijd het idee heb gehad dat mannen ook voor kinderen kunnen zorgen, dat het niet alleen de taak van de vrouw is. Dat heeft mij wel feministisch gemaakt, denk ik.”
10. Wat is uw grootste angst?
“Dat ik niet genoeg tijd heb. Dat ik niet genoeg tijd heb om alles te doen wat ik nog wil doen. Dat ik niet genoeg tijd heb om te genieten van de mensen die ik graag zie. Dat ik niet genoeg tijd heb om te reizen. Dat ik niet genoeg tijd heb om te leven. Dat is mijn grootste angst.”
op carnaval. Hij was heel betrokken bij mijn opvoeding en heeft me altijd gestimuleerd om mijn eigen weg te gaan. Dat was heel bijzonder in die tijd, waarin de traditionele rolverdeling nog sterk aanwezig was.
Daarnaast had ik ook een heel fijne jeugd. Ik groeide op in een klein dorpje waar iedereen elkaar kende. Ik had veel vriendjes en vriendinnetjes en we speelden altijd buiten. We gingen naar de plaatselijke jeugdbeweging en hadden veel plezier samen. Mijn ouders waren ook heel open en tolerant, dus ik kon altijd bij hen terecht met mijn vragen en problemen.
Al met al kijk ik met veel warmte en dankbaarheid terug op mijn kindertijd. Het heeft me gevormd tot wie ik nu ben en ik ben mijn ouders erg dankbaar voor de liefdevolle opvoeding die ik heb gehad.. Hij was heel betrokken bij mijn opvoeding. Dat was in die tijd niet zo evident. En dat heeft me wel gevormd, denk ik. Ik heb altijd het idee gehad dat mannen ook zorgtaken kunnen opnemen, dat het niet alleen de taak van vrouwen is.
“Maar anderzijds was mijn kindertijd ook heel moeilijk. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 6 jaar was. Dat was een heel pijnlijke periode. Ik heb daar lang last van gehad. Het heeft me wel sterker gemaakt, denk ik. Ik heb geleerd om op eigen benen te staan, om voor mezelf te zorgen. Maar het heeft ook littekens achtergelaten. Ik heb lang geworsteld met verlatingsangst en bindingsangst. Dat heeft me in mijn relaties parten gespeeld. Maar ik ben er wel uitgekomen, denk ik. Ik heb geleerd om te vertrouwen, om me open te stellen voor liefde. En ik ben nu heel gelukkig in mijn relatie.
10. Wat is uw grootste angst?
“Mijn grootste angst is om alleen achter te blijven. Om mensen te verliezen die me dierbaar zijn. Ik heb al veel verlies gekend in mijn leven, en dat heeft me heel erg geraakt. Ik ben bang om weer iemand te verliezen, om weer afscheid te moeten nemen. Maar ik probeer die angst niet mijn leven te laten beheersen. Ik probeer te genieten van de tijd die ik heb met mijn dierbaren en dankbaar te zijn voor elk moment samen.
mee naar ouderavonden op school. Hij was heel betrokken bij mijn opvoeding, en dat was in die tijd niet zo gebruikelijk.
Daarnaast was mijn kindertijd ook atypisch omdat ik op jonge leeftijd al begon te werken. Ik was 14 jaar oud toen ik mijn eerste baantje had als babysitter. Op mijn 16e begon ik te werken in een supermarkt en op mijn 18e begon ik al fulltime te werken. Ik was altijd al erg zelfstandig en wilde graag mijn eigen geld verdienen.
Mijn kindertijd was dus zeker anders dan die van de meeste kinderen, maar ik heb er wel veel van geleerd en het heeft me gevormd tot wie ik nu ben.Mijn vader deed het huishouden en mijn moeder werkte buitenshuis. Dat was in de jaren 70 en 80 echt wel anders. Ik denk dat ik daardoor wel een bepaalde vrijheid heb meegekregen. Ik mocht veel, ik mocht experimenteren, ik mocht fouten maken. Dat heeft me wel gevormd, denk ik. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik mezelf kon zijn en dat ik mijn eigen pad kon volgen.aan?
“Ja, dat is wel eens gebeurd. Ik ben over het algemeen vrij rustig en beheerst, maar soms kan ik mijn geduld verliezen en emotioneel reageren. Het gebeurt meestal wanneer ik me onrechtvaardig behandeld voel of wanneer ik het gevoel heb dat iemand mijn grenzen overschrijdt. Ik probeer echter altijd achteraf te reflecteren op mijn reactie en te leren van mijn fouten.”
9. Wat is uw grootste angst?
“Mijn grootste angst is om mijn dierbaren te verliezen. Ik hecht veel waarde aan mijn familie en vrienden en het idee om hen te moeten missen, is hartverscheurend voor mij. Ik probeer echter te genieten van de tijd die we samen hebben en dankbaar te zijn voor de momenten die we delen.”
10. Wat is uw levensmotto?
“Mijn levensmotto is om te blijven groeien en te blijven leren. Ik geloof dat het leven een voortdurende reis is van zelfontdekking en persoonlijke ontwikkeling. Ik probeer altijd open te staan voor nieuwe ervaringen en uitdagingen, en mezelf te blijven verbeteren op alle gebieden van mijn leven. Daarnaast hecht ik veel waarde aan positiviteit en dankbaarheid, en probeer ik elke dag te waarderen als een geschenk.”
Hoe heeft de rol van uw vader als gelijkwaardige ouder bijgedragen aan uw begrip van gendergelijkheid
Maken. Mijn ouders gaven me altijd het vertrouwen en de ruimte om mijn eigen weg te gaan en mijn eigen keuzes te maken. Dat heeft me zelfstandig en assertief gemaakt.
Ik denk dat mijn vaders betrokkenheid bij mijn opvoeding me ook feministisch heeft gemaakt. Hij liet zien dat mannen ook voor kinderen kunnen zorgen, dat het niet alleen de taak van vrouwen is. Hij was altijd aanwezig bij ouderavonden en hij nam evenveel verantwoordelijkheid in het huishouden. Dat heeft me geleerd dat genderrollen flexibel zijn en dat gelijkheid tussen mannen en vrouwen belang
